Optreden of aftreden?

Nog geen week na de gemeenteraadsverkiezingen. Er zijn verliezen geleden en zieltjes gewonnen. Logisch. Als mensen hun stem niet aan partij a geven, dan gaat hun stem naar een andere partij. Als ze al stemmen. Ik heb dit jaar even over geslagen, ik ben een beetje politiek moe. Nou ja, eigenlijk ben ik het geklets over de politiek een beetje moe.

Dat partijen proberen mensen voor zich te winnen, snap ik best. Maar durf dan ook eens een duidelijk standpunt in te nemen en daarbij te blijven. De enige die dat doen zijn de SP en de Partij voor de Vrijheid. Ik ben het zeker niet altijd eens met deze partijen. Maar ik denk wel dat als je me een stelling noemt, dat ik je kan vertellen of die partij voor of tegen is. Dan draag je je visie en missie helder naar buiten.

Het is ook wel lastig bij je standpunten te blijven als je moet samenwerken met een andere partij. Je moet dan water bij de wijn doen, dat snap ik best. Maar ik snap ook wel dat mensen erg teleurgesteld worden als ze om bepaalde standpunten op die partij hebben gestemd en diezelfde partij doet dan juist op dat punt concessies.

Mijn ongenoegen komt voort uit hetgeen wat daarna gebeurt. Als je het goed doet val je op. Als je het heel goed doet, staat iedereen te juichen. Maar als je één keer een misstap begaat staat dezelfde menigte je uit te joelen. Als je wint heb je vrienden....

Waarom moet iemand meteen aftreden? Twee jaar na het behalen van de finale, verliest het Nederlands al in een vroeg stadium en de discussies of van Marwijk nog kan aanblijven barsten los. De PvdA verliest een hoop leden en meteen wordt over het aftreden van Samson gespeculeerd.

Ik ben vast te kortzichtig in deze situatie, maar we krijgen zo'n vertekend beeld. Niemand kan of mag meer zijn fouten, nederlaag of gewoon domme pech proberen te verbeteren. Terwijl dat altijd wel gezegd wordt, van fouten moet je leren. Maar dat is niet wat er gebeurt. We zien allerlei bekende mensen fouten maken, maar ze mogen of willen het niet meer recht zetten.

Al is er wel licht aan de horizon. In Roermond is immers degene met de minst schone lei, massaal gekozen tijdens de gemeenteraadsverkiezingen.

Multiplayers @ Female-Gamers.nl

Vorige week beleefde Titanfall zijn release. Een game waarbij alle aandacht gericht is op multiplayer. Deze game kent namelijk alleen een multiplayer modus en heeft geen singleplayer.

Ik houd van mensen en dingen samen doen. Dat trok me in eerste instantie erg aan in de multiplayer mogelijkheden. Maar met andere mensen gamen is lang niet altijd leuk. Althans het gamen met anderen die ik niet ken. Thuis op de bank met mijn vriend co-op spelen vind ik geweldig. Je kunt makkelijk met elkaar een tactiek afspreken, overleggen wat je wilt gaan doen en elkaar daadwerkelijk helpen.

Mijn eerste ervaring met multiplayer was tijdens een LAN-party. Iedereen zit met zijn eigen PC, we bouwen een netwerk en kunnen gezamenlijk een spel spelen. Quake was toen helemaal hot en in zo’n arena kon je dan met tien man tegelijk rondrennen om elkaar neer te schieten. Dat vond ik dan weer een beetje jammer.

Waarom nou niet met elkaar een gezamenlijk doel voltooien? Daarbij zitten er mensen tussen die het leuk vinden om “de nieuwe” af te knallen. Dat was lekker makkelijk want ik kende de arena nog niet op mijn duimpje. Samenvattend kan ik zeggen dat mijn eerste indruk van multiplayer niet erg positief was.

Waar ik ook moeilijk aan kan wennen is dat gescheld naar elkaar online. Misschien ben ik wat ouderwets, maar waarom moet je meteen iets roepen naar iemand die iets fout doet? Waarom word ik noob genoemd door iemand van dertien? Toen jij nog in de luiers lag, was ik al aan het gamen. Jij noemt mij een noob en weet niet eens wat een Atari is.

Nog zo’n ding waar ik van baal is oneerlijkheid, vals spelen. Als ik een game aan het spelen ben en ik moet mijn kasteel verdedigen, dat mensen mij telkens opnieuw aanvallen. Mensen die level tien zijn en het lollig vinden om de starters van level één aan te vallen. Zo gaat de lol van het spelletje er wel snel af.

 Nee, ik geloof niet dat ik Titanfall ga proberen. Ik houd het wel bij mijn spelletjes die ik offline kan spelen. Lekker thuis op de bank, met alleen ikzelf die het spel kan verprutsen. Kan ik hooguit boos worden op mezelf. En tijdens een potje co-op met mijn vriend geef ik hem gewoon de schuld.

Verspilling

Ik hoop dat ik honderd word en hoop dat de aarde dan minstens ook nog zo lang mee gaat. Ik heb van mijn ouders meegekregen dat je zuinig moet omgaan met dat wat je krijgt. Zo ook met het aardbolletje. 

Papier en glas hielden we thuis netjes gescheiden van het resterende afval. En waar we konden besparen op energie deden we dat. Mijn vader rende vroeger gillend door het huis dat we de lampen uit moesten doen. Ik weet pas sinds kort dat hij het meer zonde van het geld vond, dan van de aarde. Nou ja, bij ons stond het licht in ieder geval niet voor niets aan. 

Ik heb die trend doorgezet toen ik op mezelf ging wonen. Blikjes spoelde ik om, gft werd netjes apart gehouden en eens in de twee weken zet ik in keurige stapels het oud papier aan de straat. En vanaf 2010 mochten we zelfs het plastic gaan scheiden. Er is genoeg kritiek op dat scheiden van afval en het nut ervan. Het kan mij weinig schelen, het scheelt me gewoon lekker veel plek in de afvalbak. Vooral dat plastic. 

Hier in Roermond mochten we het plastic gaan scheiden middels zo'n prachtige oranje container. Wanneer het mij uitkomt, kan ik mijn plastic daar weggooien. In mijn geval is dat één keer in de week. Ik verzamel dat allemaal in mijn boodschappenkar, dus het is wel nodig dat ik iedere week even een bezoekje breng naar die afvalcontainers. 

Dit werkt, dat mag duidelijk zijn. Maar zoals bij meer dingen die goed gaan, moet er wat veranderd worden. Sinds januari 2014 zijn de oranje containers weg en mag je je plastic voortaan één keer in de twee weken in een grote plastic zak aan de straat zetten. Die zakken zijn zo dun, ze scheuren al als je er tegen blaast. En je kunt ze alleen maar verkrijgen bij bepaalde supermarkten. Meteen krijg ik visioenen van mezelf. Balend en scheldend loop ik door het huis, omdat ik weer die zak vergeten ben af te halen. Daarbij is plastic licht, dus bij een straffe wind buiten, moet je wel zorgen dat het netjes blijft liggen. Ik weet niet hoe men dit voor zich ziet. Mag ik de zakken met een tentharing vastmaken dan? Ik woon in de binnenstad. Ik heb geen tuinhekje, waar ik die zak aan kan bevestigen. Bovendien is iedere twee weken wel erg lang. Zit ik twee weken met de zooi in huis. En als ik het een keer vergeet, moet ik weer twee weken wachten. 

Ik snap het niet. Waarom iets veranderen wat juist hartstikke goed werkt? Ik heb nog niemand gehoord die blij is met deze verandering. Daarbij denk ik aan hoeveel dit grapje gekost heeft. Eerst voor duizenden euro's die oranje containers neerzetten, om ze na vier jaar weer weg te halen. Ik ben acuut opgehouden met het scheiden van mijn plastic afval. Ik denk dat ergens hiermee hoop een punt te maken of zo. Dat ze zich na drie maanden afvragen waar al dat plastic blijft. De oranje containers zaten iedere week propvol, maar nu we het ophalen staat er niks. Hoe kan dat? Dan kan er eerst weer een paar keer vergaderd en overlegd worden en misschien wordt er dan iemand wakker en besluit vervolgens om mijn oranje container weer terug te zetten.