Leiden of lijden?

In Leiden heerst spanning. Om een badmeester. Goed hij was eigenlijk de zwembad baas. Maar nog erger, hij is pedoseksueel.

Ik vind het altijd spannend als mensen meteen gaan roepen dat iemand dood moet. We horen het verhaal maar van één kant, misschien klopt de informatie die naar buiten gebracht wordt niet. Maar in het geval van meneer Larue kunnen we concluderen dat hij niet helemaal kosjer is bezig geweest. 38 Aangiftes en 20 GB aan foto's komen ook niet zomaar uit de lucht vallen.

Hij heeft in 2011 zes jaar gevangenisstraf gekregen en is inmiddels op zoek naar een verblijfplaats. Volgens mijn berekeningen zou hij daar pas in 2017 in kunnen trekken. Ik snap dat je de markt wil verkennen, maar dit lijkt mij wat vroeg. Schijnbaar vinden anderen dat niet, want de discussies zijn al flink aan het losbarsten. Leiden is uitgekozen stad en burgemeester van Leiden durft deze uitdaging aan.

Durft deze uitdaging aan? Een uitdaging vind ik raften zonder peddels, door de mist varen zonder radar of speervangen. Een pedoseksueel in je woonplaats loslaten, vind ik wel een stapje verder dan een uitdaging. Gelukkig ziet de burgemeester dat ook wel in en hij heeft een tegenprestatie bedacht. Mocht Larue de fout ingaan, dan stapt de burgemeester op. Nobel gebaar, de kindjes/slachtoffers zullen dat vast ook vinden.

Ik heb wel eens gehoord dat een hond een kind kwaad aan deed. Het kind werd gebeten door de hond. De hond werd afgemaakt. Hoe kan het dat een dier die een kind aanvalt dat met de dood moet bekopen en een man die kinderen kwaad aan doet zes jaar gevangenisstraf krijgt? Een dier kan niet eens bezwaar maken.

Misschien is dat het. Iemand die stil is zal zijn lot moeten aanvaarden. Iemand die flink tekeergaat krijgt vaak ook nog zijn zin. Larue heeft dat goed aangepakt. Bij het vellen van zijn oordeel is namelijk ook nog rekening gehouden met de psychologische schade die hij opliep, doordat de casus zo veel media aandacht heeft gekregen.

Verzamelbundel 2013 verkrijgbaar als boek

Mijn columns van het afgelopen jaar worden uitgegeven in een bundel. Ik ben zo blij en trots!

Het boek is vanaf 3 maart te verkrijgen via Bullseye Publishing.

Hieronder de kaft van mijn boek.

Betekenis

Een week geleden ontving ik een nieuwsbrief van Selma Foeken. Ze is trainer en geeft trainingen voor trainers. En afgelopen week schrijf ze iets waar ik nog veel over nadenk.

Ze had een drietal vragen die iedere trainer zich zou moeten stellen, bij het schrijven van trainingen. Zodat het voor jezelf scherp blijft wie je bent als trainer en welke klussen bij jou passen. De drie vragen zijn:

Wat wil ik het liefste aan anderen meegeven/ laten zien of laten begrijpen?
Waar wil ik aan bijdragen?
Wat is het verschil dat ik wil maken?

Op dit moment geef ik zelf geen trainingen. Ik ben werkloos en probeer mijn tijd als pauze te gebruiken. Ik denk veel na over wat ik wil en waar ik op mijn plaats zou zijn qua werk. In een wereld waar cijfers steeds belangrijker lijken te worden, lijk ik steeds minder aansluiting te vinden. Ik heb ook van die rare ideeën: luisteren naar je medewerkers, een oplossing zoeken voor je klant ook duurt het dan langer, dat soort dingen. 

Omdat ik veel nadenk over wat nu bij me zou passen qua werk, dacht ik wel ineens dat deze vragen me inzicht konden verschaffen bij het selecteren van functies om op te solliciteren. Mijn antwoorden zijn namelijk:

Ik wil graag aan anderen meegeven dat je maar van één het meest hoeft te houden en dat ben jezelf.
Ik wil bijdragen aan een betere maatschappij.
En het verschil wat ik kan maken is dat ik mensen kan motiveren, goed dingen kan organiseren en altijd mezelf ben.

Ik hoefde niet eens lang na te denken over deze antwoorden. Zo leef ik en dit vind ik belangrijk, alleen ik heb er nooit bij stil gestaan. Nu nog een plekje vinden waar ik met deze punten vooruit kan.

 Bron: http://selmafoeken.nl/2014/01/heb-jij-jezelf-deze-3-vragen-wel-eens-gesteld.html