Verantwoordelijk @ FemaleGamers.nl

“Ben jij verantwoordelijk?” Tijdens mijn meest recente sollicitatiegesprek werd me deze vraag gesteld. En hoe langer ik erover nadenk, hoe moeilijker deze vraag wordt. Wanneer ben je verantwoordelijk? Ik heb geen kinderen, ben niet getrouwd en geen vaste baan. Ik heb wel een hypotheek en twee katten die na veertien jaar nog steeds leven in goede gezondheid. Telt dat?

Toen de film 101 Dalmatiërs van Disney uitkwam, ontstond er een run op dalmatiërpuppy’s. Kinderen en ouders die het toch wel heel leuk leek, om zo’n schattig hondje in huis te hebben. Dat zo’n hondje groot wordt en dan wel veel aandacht, eten en beweging nodig heeft, wordt nog wel eens vergeten.

Nintendo kreeg medelijden met al die gevlekte hondjes in het asiel en heeft Nintendogs en Cats ontworpen. Om mensen die geen hond of kat kunnen nemen vanwege financiën, allergieën of gebrek aan ruimte, toch het genot van een huisdier te kunnen bieden. En erg handig om te testen of jij (of een familielid) wel toe bent aan een huisdier. Het digitale huisdier heeft namelijk dezelfde zorg nodig als een gewone hond of kat. Voeren, spelen, opvoeden, het hoort er allemaal bij. Het huisdier reageert zelfs op je stem.  Het enige verschil  is dat je digitale pup niet om je aandacht kan vragen, zolang je DS uitstaat. Een echte hond of kat kun je niet uitzetten.

Misschien is dat een goede test voor het asiel of de fokker. Hier heb je een DS met digitale honden en katten. Als die over twee weken nog leven en gelukkig zijn, dan kun je een echte meenemen. Dat is dan trouwens wel de gaafste achievement die je kunt verdienen.

Oud en grijs @ Female-Gamers

Ik ben de oudste van de crew van female-gamers en over de dertig. Dan wordt je geacht om verstandig te zijn en eens stil te staan bij later.

Daar ben ik altijd al slecht in geweest. Ik wist nooit precies wat ik wilde worden en om eerlijk te zijn, weet ik het nu nog niet. Ik heb geen kolossale bedragen gespaard, snap niks van beleggen en door al mijn uitzend- en vervangingswerk heb ik inmiddels geen pensioengat, maar een pensioenkrater.

Eén ding weet ik wel, ik wil geen kinderen. Maar als ik dan aan later denk, vraag ik me af of ik niet zal vereenzamen. Ik vraag me af hoe snel je naar een bejaardenhuis of iets dergelijks kan. Ik heb vroeger op een internaat gezeten (mijn ouders zijn schippers) en ik vond dat altijd wel gezellig. Ik zie het al voor me dat ik later met een groep vrienden in zo’n bejaardenhuis terecht kom. Dat lijkt me wel gezellig.

Nu wil het toeval dat ik veel gamende vrienden heb. En wij zijn niet de enige. Ik denk dat de bejaardenhuizen er over een tijd heel anders uitzien. We  worden uiteindelijk allemaal bejaard. Zouden we dan een aparte gamers afdeling kunnen krijgen? Een grote zaal met allemaal pc’s aan elkaar gekoppeld via een netwerk? Kunnen we lekker tegen elkaar gamen. Er zijn geen activiteitenbegeleiders meer nodig, wel een goeie technische dienst. 

Er zijn nu al ouderen die gamen, maar die zijn echt nog in de minderheid. Dus daar wordt in bejaardenhuizen nog geen rekening mee gehouden. Maar hoe zou dat over een tijdje zijn? Ik vind het ineens een stuk aantrekkelijker om oud te worden.