Zelfredzaamheid -1 - 30 januari 2013 - Inzending lezerscolumn Metro

Ik wil graag even aandacht vragen voor de harde werkers van ons land. Wat zeg ik, ik wil graag een staande ovatie zien. Ik bedoel, ik zie op het nieuws dat men zich gaat bekommeren over leed wat ons allen raakt. Wat is er aan de hand? Een stel criminelen heeft bedacht om mensen nadat hun hele hebben en houden in vlammen is opgegaan, hen te bellen om verzekeringzaken voor hen te regelen. Nadat zij van de slachtoffers een geringe vergoeding hebben ontvangen, regelen zij letterlijk niks voor de gedupeerden. De oplichters! Die moeten dan alsnog met de schatten van de verzekering om tafel, om nog iets vergoed te krijgen. Onze helden in de tweede kamer vinden dit buiten alle perken en gaan hiermee aan de slag. Het is tijd voor gerechtigheid.

Ik juich dit vol vreugde toe. Als de bevolking in Nederland het niet aankan om zelf na te denken, moet de regering dit maar voor ons doen. Een aantal jaar geleden, werd ons land geteisterd door een andere plaag. De beIspelletjes op tv. Bel voor 2,50 per minuut het juiste antwoord door, wordt tiende beller en win 1000 euro! En dan huilen als je op één middag 100 euro kwijt bent. Wat een afzetters! Terecht dat de overheid daar een stokje voor heeft gestoken. Als onschuldige burgers zo benadeeld worden, is dat beneden alle peil. Ben ik nou echt de enige die vind dat hier het principe eigen schuld, dikke bult opgaat? Wanneer ze in een programma zomaar 1000 euro weggeven, moeten ze dat ook weer ergens vandaan halen. Wanneer iemand je toekomst wilt voorspellen om je te helpen, maar dat alleen kan á 2,50 per minuut. Wanneer iemand je vertelt alles voor je regelen na een brand, maar wel pas nadat je 1000 euro overmaakt. Dan moeten er toch meteen alarmbellen gaan rinkelen?

Ik ben het ook zeker eens met de toekomstige plannen van ons kabinet. Ik denk dat we inderdaad moeten investeren in onderwijs. En ik heb nog een vaksuggestie; GHV. Dat staat voor je Gezonde Hollandse Verstand. Laten we de jeugd voorbereiden, zodat ze niet dezelfde fouten maken als wij. En het met terugwerkende kracht aanbieden aan eerder genoemde gedupeerden. Gratis natuurlijk, anders voelt men zich dadelijk weer opgelicht.

Trade my job - 30 januari 2013 - Inzending Lezerscolumn Metro

Beatrix stopt ermee. Ze vindt het wel mooi geweest. Na 33 jaar werken in dezelfde functie, is de uitdaging er ook wel een beetje vanaf, denk ik. En ze heeft tot haar 75e doorgewerkt. Een goed voorbeeld voor het volk dat al wakker ligt van doorwerken tot hun 67 e. Ze geeft het stokje door aan haar zoon, Willem Alexander. Met een opzegtermijn van 3 maanden, ruilen ze eigenlijk van functie. Naadloos gaat dat in elkaar over. De prins wordt koning en de koningin wordt prinses.

Ik vind dit wel een mooi idee voor de arbeidsmarkt, dat ruilen van functie. In ieder onderzoek wat gaat over plezier hebben op je werk, blijkt dat zo'n 70% van de werknemers liever iets anders zou doen. Kunnen we daar niets iets mee anno 2013? Waar is anders de uitspraak “yolo” voor? (Ik weet het ook pas sinds 3 weken, maar Yolo betekent You Only Live Once) Het zou toch mooi zijn als iedereen kan doen wat hij of zij wilt? Opzegtermijnen zijn vooral bedoeld voor de werkgever. Dat die de tijd heeft om een vervanger te vinden en in te werken. Stel nou dat je kunt zeggen dat je al iemand hebt gevonden die jouw plek kan innemen. En die persoon heeft werk wat jou weer leuk lijkt. Laten we daar één centrale plek voor afspreken; www.trademyJob.nl. Voor iedereen die toe is aan een nieuwe uitdaging, koers of baas. In alle openheid lekker jobhoppen.

Nou hoor ik meteen een hoop weerstand van uitzendbureaus, managers en recruiters. Oftewel de mensen die gezegend zijn met het selectie en aanname beleid van bedrijven. Die vinden natuurlijk dat mensen dat niet zelf kunnen beslissen en dat er niet voor niets sollicitatieprocedures zijn. Bedoeld om de juiste mensen op de juiste plekken te krijgen. Maar dan vraag ik me weer af hoe het kan dat 70% van de werknemers juist niet vinden dat ze op de juiste plek zitten. En mochten de sollicitantenspeurders bang zijn voor hun eigen functie, vrees niet. We reserveren ook plek voor mensen met zinloze functies die nu wel eens echt aan de slag willen. Die kunnen dan ruilen met timmermannen, stratenmakers en bouwvakkers. Die vallen onder de categoriehardwerkende mensen die het in de laatste 10 jaar voor hun pensioen wel wat rustiger aan mogen doen.

Duivelse sneeuw - 17 januari 2013 - Inzending metro Lezerscolumn

Plok! Dat is het geluid van mijn telefoon wanneer ik een sms ontvang. Word ik altijd blij van. Iemand denkt aan je, leuk toch? Nu dacht de NS aan me. Want ik reis iedere dag met de trein van en naar het werk. En ze wilden zorgen dat ik ondanks de mega sneeuwstorm die ons land deze week teistert, morgen toch op tijd op mijn werk kan komen. “Houdt rekening met extra overstappen lagere reistijd en drukkere treinen.” Lekker dan.

In ieder geval kon ik niet wachten om de dag erna meteen in het dagblad Metro bij de ingezonden brieven, over het leed van anderen te lezen. We lijden ook zo onder deze omstandigheden: verkeer lamgelegd, treinverkeer gestremd en gladde trottoirs. Het is maar goed dat mensen social media hebben,want je moet elkaar toch laten weten dat het jou erger vergaat dan de rest van het land. De media draagt daar ook nog wel een paar steentjes aan bij. “Neem voor de zekerheid dekens en wat te eten en drinken mee in de auto. Je weet nooit of je vast komt te staan.” En ze hebben gelijk. Het begint hier steeds meer op Scandinavië te lijken. Die zijn vast ook ooit begonnen met een laagje sneeuw van 5 cm en toen ging het van kwaad tot erger. Als we die sneeuw niet de halt te roepen, gaat het helemaal de verkeerde kant op. Aan banden leggen, tegen optreden en korte metten mee maken. We moeten meteen duidelijk maken wie hier de treindienst uitmaakt en dat is zeker niet de sneeuw.

Enfin, gisterochtend had ik samen met een collega de reis onder erbarmelijke omstandigheden (warme trein, zitplaats, 10 minuten vertraging) weer overleefd van Roermond naar Maastricht. We besloten de reis af te sluiten door te voet het laatste deel van de tocht af te leggen. Gewapend met snowboots en pikhouweel baanden wij ons een weg door de sneeuw. Tot we op een veld in een parkje aankwamen. Een veld vol verse sneeuw. Er was nog niemand doorheen gelopen. Wij zouden de eersten zijn. We keken elkaar aan met een veelbelovende blik.  Genietend van het geluid van knarsende sneeuw onder onze voeten, staken we het veldje over. En ineens … Baf! Sneeuwbal op mijn hoofd. Mijn collega werd onstuimig. En om half 8 ’s ochtends op een veldje in Maastricht werd het ineens tijd voor een sneeuwbalgevecht.

Een goede daad - 4 januari 2013 - Inzending Metro lezerscolumn

Vanochtend,  4 januari,  in de ochtendkrant Spits prijkt op de voorkant de kop “Christenlokroep niet gewenst”. Spits vind ik altijd geniaal in het bedenken van pakkende titels op de voorpagina. Een eyecatcher heet het geloof ik. Die van vanochtend trekt in ieder geval mijn aandacht. Eronder stond uitgelegd dat het gezang van 50.000 christenen tijdens de pinksterconferentie, genaamd Opwekking,  veel geluidsoverlast veroorzaakt voor de omgeving. Dit komt omdat deze pretprotestanten meer decibel voortbrengen dan de mussen, roodborstjes en koolmeesjes in dat gebied. En laten die nou net in hun broedseizoen zitten, aldus de milieugroep Dronten.  Niet leuk voor de mussen en dan bedoel ik de vogels.

Ik weet niet waar ik moet beginnen met lachen. Dat er 50.000 geloofsfanaten in Nederland te vinden zijn die alleen nog maar opgewekt worden van hun eigen gezang. Of dat er Dronten een groep mensen te vinden is die zelf in zo'n droge sekswoestijn leven, dat ze die van de vogels interessanter zijn gaan vinden. Dat je zo weinig interesse in elkaar hebt, maar het wel van belang vindt dat de vogels nog wat te wippen hebben. Dat je nergens meer warm van wordt, behalve het bronstige geroep van een pimpelmees. Lig je op een willekeurige zondagmiddag lekker in je tuin te genieten van het paarlustige getjilp van de huismus, beginnen die galmchristenen erdoorheen te jengelen. Ik weet niet hoe het met de zangkwaliteiten van deze groep gesteld is, maar vaak zijn het niet de meest toonvaste groepen. Wordt een mus niet hitsig van, wederom bedoel ik de vogel.

Misschien kunnen de milieugroep Dronten en de pinksterconferentie wel samen een leuk evenement organiseren. Zingen voor vogels. Ik bedoel, als we een stille tocht voor een aangespoelde walvis kunnen organiseren, dan is zingen voor broedgrage vogels ook niet raar. Sfeermuziek om in de stemming te komen. Repertoire een beetje aanpassen, decibellen omlaag en gaan met die banaan. Als je daar niet opgewekt van wordt, dan weet ik het niet meer. Iets met zingen en de kerk uit. Volgens mij ligt hier een oplossing, een uitdaging, een kans. Voor beide groepen de mogelijkheid op eindelijk weer eens een goede daad.