Firstlook 2013 @ Female-Gamers.nl

Dit weekend (5 en 6 oktober) is het Firstlook Event in de jaarbeurs in Utrecht. De grootste gamebeurs van Nederland en  ik ben erbij! Ik heb er ontzettend veel zin in. Ik ben wel bang om dingen te missen, maar als pers mag je een uur eerder naar binnen. Die tijd ga ik natuurlijk goed gebruiken.

Erg leuk is dat we de debuten hebben van zowel de Xbox One en de PlayStation 4. Dus die wil ik heel graag gaan testen. Welke is nou beter, of is er eigenlijk geen verschil? Tuurlijk kunnen we aankondigingen gaan lezen, maar gebruikerservaringen zeggen mij altijd meer. Dus daar ga ik eerst heen.

Er is een stand van Bethesda aanwezig en ik ben zeer benieuwd naar Wolfenstein: The New Order.  Wolfenstein 3D uit 1992 vond ik al geweldig, Wolfenstein op de PS3 uit 2009 was super, dus ik kijk erg uit naar een vervolg. En er schijnen T-shirts uitgedeeld te worden. Ik wil wel een Wolfenstein T-shirt. Nou ja, dan ga ik gewoon eerst naar deze stand toe.

Ik heb goeie verhalen gehoord over de game Knack, dus ik moet ook zeker even langs de Sony stand. Even checken of de geruchten kloppen, of dat het een hoop gebakken lucht is. Geen idee of het daar druk gaat worden. Maar ik ben er toch een uur eerder, dus ik ga daar ook wel even langs.

En ondanks dat Activision heeft aangekondigd met van alles en nog wat behalve Skylanders Swapforce aanwezig zijn, wil ik dat toch even met eigen ogen zien. Misschien kan ik één van de medewerkers ompraten om toch iets prijs te geven over deze game, waar ik me erg op verheug.

De Nintendo stand kan ook een bezoekje verwachten. Ik zal waarschijnlijk een traan moeten wegpinken bij de aanblik van Bayonetta 2 die ik nooit kan spelen, omdat deze game alleen maar op de Wii U uitkomt. En om nou voor één game een console aan te schaffen? Vind ik geen goed plan.

En ik blijf een vrouw, ik wil graag wel snel bij de merchandisestands zijn. Er zijn vast tal van leuke aanbiedingen of pakketten of zo. Daar moet ik natuurlijk wel als de kippen bij zijn. Dan toch maar daar beginnen?

Ehm, ik zie een uitdaging. Zes plekken in één uur? Ik denk dat ik ter voorbereiding deze week maar veel timemanagement spelletjes ga spelen. En de Firstlook app dowloaden. En uitvinden hoe de Tijdverdrijver (Engels: Time Turner) van Harry Potter werkt.

Leuk zo’n kat

“Miauw, miauw, miauw, miauw, miauw, miauw!”

“Ah, wat heeft dat kolerebeest toch?”

“Weet ik veel, misschien heeft ie al honger.”

“Hoezo, hij krijgt iedere dag twee keer te eten. Volgens mij komt ie niks te kort.”

“Kan toch, jij hebt toch ook wel eens eerder trek?”

“Ja dag, als je nu toegeeft, begint ‘ie iedere ochtend steeds vroeger te jengelen.”

“Ik zei niet dat ik 'm ging voeren. Je vroeg wat er was. Nou misschien heeft ie honger.”

“Dat beest is geschift.”

“Het kan ook zijn dat ‘ie het koud heeft.”

“Dan moet ‘ie binnen gaan liggen en niet op 't balkon.”

“Heb jij gisteravond de deur dichtgedaan toen we naar bed gingen?”

“Nee.”

“Nou, dan kan hij het toch koud hebben?”

“Dat beest heeft toch een vacht?”

“Misschien is ie wel ziek.”

“Ik mag het hopen.”

“Of is de kattenbak niet schoon genoeg. Wanneer heb ik 'm voor het laatst schoongemaakt?”

“Weet ik veel.”

“Kon zo'n beestje nou maar zeggen wat er was. Ik maak me echt een beetje zorgen.”

“Dat hoeft toch niet? Je zorgt goed voor 'm. Er is echt niks aan de hand.”

“Maar waarom miauwt ie dan zo? Dat doet ie toch niet zomaar?”

“Ja, weet ik veel.”

“Misschien is ie eenzaam.”

“Ze zijn met zijn tweeën.”

“Ja, maar ze hadden gisteren wel bonje.”

“Nou, volgens mij zijn katten niet zo haatdragend. Dat zijn ze alweer vergeten.”

“Maar wat is er dan met 'm?”

“Zucht, misschien heeft ie wel gewoon honger.”

Hoop @ Female-Gamers.nl

Deze maand wordt ik zo blij van het nieuws. Eerst lees ik op nu.nl dat het oudere brein opknapt van gamen. En vandaag zag ik langskomen dat de ooghand coördinatie, het geheugen en probleem oplossend vermogen van kinderen bevorderd wordt door gamen. 

Na testen met kinderen die verschillende computerspellen speelden, bleek dat de ooghand coördinatie verbeterde, waren beter in staat om zaken te onthouden en deze kinderen bleken daarna ook beter en sneller vraagstukken op te lossen. Met ouderen is er een test uitgevoerd met een racespel, waarbij de gamer naast de auto in de baan houden ook op een knop moest drukken, zodra zij een bepaald verkeersbord zagen. De cognitieve functies zoals korte termijn geheugen en concentratie verbeterden aanzienlijk. Het verschil was zelfs na 6 maanden nog meetbaar.

Ik werd helemaal enthousiast. Ervan overtuigd dat ieder uur gamen een uur investeren in mijzelf is. Alleen bleek bij die laatste test met ouderen, dat dezelfde test met jongeren nauwelijks vooruitgang te meten was. Nu weet ik niet zeker of ik met mijn 33 jaar nog onder de categorie jongeren of toch meer onder de categorie ouderen val. Aangezien ik bij invulformulieren op internet inmiddels moet scrollen om mijn geboortejaar te selecteren, concludeer ik dat ik eerder onder ouderen val.

Ik wordt iets minder enthousiast. Oud worden wil ik wel, oud zijn vind ik wat confronterend. Ik zie alleen maar oude mensen om me heen die al zenuwachtig worden van bellen met een smartphone. Die nog niet kunnen inchecken bij de NS met een OV-chipkaart. Mijn pa belde me laatst op om te vragen hoe die een apestaartje (@ ) kreeg.  Aan de andere kant speelt mijn moeder regelmatig een partijtje hidden-object en point-and-click games. Er is nog hoop voor me. En daarbij, hoe ouder ik wordt, hoe meer brein opknapt van gamen. Ik heb nog 27 jaar om te trainen. Ik ga me natuurlijk niet in laten maken op mijn 60^e.

Afvalrace

In september beginnen alle zenders met hun nieuwe programmering. De zomer, herhalingen en komkommertijd zijn voorbij. Nieuwe programma’s willen we zien.

Ik blijf me erover verbazen hoe de realityprogramma’s nog steeds razend populair zijn. En ik verbaas me nog meer dat ik ook weer iedere keer ga zitten kijken. Nu heb ik wel een voorkeur, wat de talentenjachten zijn voor mij al een paar jaar een gesloten hoofdstuk. Afvallen vind ik wel interessant, waarschijnlijk omdat ik daar een haat liefde verhouding mee heb. In de hoop dat ik er iets van op steek, dat ik nieuws ontdek wat mij ook gaat helpen. Maar goed, de basis weet ik natuurlijk allang. Wat meer opletten wat je in je broodklep mikt en wat minder de couchpotato uit te hangen.

SBS 6 trakteert ons op The Biggest Loser en de Avro op Operatie NL Fit. Toen ik nog wel naar talentenshows keek, viel me een verschil op tussen de aanpak van commerciële en publieke zenders. Bij Idols en dergelijke, zijn de eerste 3 afleveringen gevuld met kansloze audities. Even lekker lachen om de kneuzenkermis. Terwijl bij Op zoek naar Evita/Joseph/Zorro/Mary Poppins alleen de auditie voorbij zagen komen van de 12 finalisten. Alleen maar op zoek naar echt talent.

Dat verschil merk ik nu weer. Bij The Biggest Loser gaat het om 16 deelnemers die het in teams tegen elkaar opnemen. 14 Weken worden ze afgesloten van de buitenwereld, vrienden en familie. Iedere week valt er een team af die het minst aantal kilo’s is verloren. Trainen en eten is waar op gecoacht wordt en daarbij gepaarde tranen, tactische spelletjes en verliezers en winnaars worden uitvergroot in beeld gebracht. Terwijl bij de Avro mensen niet kunnen worden uitgeschakeld van deelname. Sterker nog, ze zijn aanvoerders om als inspiratie te dienen voor de rest van zwaar Nederland. Er is een diëtist, een trainer en een psycholoog voor de deelnemers, om hen echt verder te helpen. Deze mensen doen het vanuit thuis en passen de nieuwe leefstijl meteen toe in hun dagelijks leven. Steun, liefde en toewijding zijn hier de kernwoorden. 

Persoonlijk denk ik dat de deelnemers van het Avro programma ook blijvende resultaten zullen boeken. Waarom ik dan toch ook naar The Biggest Loser kijk? Kijk het programma één keer en je bent meteen verliefd op Ron.

Geweldadig

Ik denk dat ik mijn hele console en gameverzameling maar te koop zet. “T.E.A.B.: PS3, PS2, PS1, Gamecube, SNES en Wii. Met controllers en games.”

Waarom deze radicale ommezwaai? Volg je het nieuws niet? Lees je geen bladen? Gamen maakt je agressief. Deze waarschuwing zou in koeieletters op de doos van consoles en games moeten staan. “De inhoud van deze doos, kan aanzetten tot geweld.” En het is waar. Ik ga tekeer als ik een puzzel niet opgelost krijg, een level niet kan uitspelen of een eindbaas niet verslagen krijg. Schelden, vloeken en schreeuwen. Het voelt alsof ik buiten mezelf treed. Er zijn al zeker drie controllers geëindigd als puinpoeder. Ik heb mezelf niet meer in de hand en weet niet meer wat ik doe. Het is echt een probleem aan het worden.

Maar bewijs is pas geleverd, als er natuurlijk meerdere gevallen bekend zijn. Daar komt de media om de hoek kijken. Gelukkig zijn er tal van journalisten die hier een artikel over hebben durven schrijven. Dit onderwerp komt eindelijk een beetje uit de taboesfeer. Bij bijna alle reportages over iemand die een groep mensen heeft omgelegd in een bos of winkelcentrum, wordt ook meteen gemeld dat hij games speelde. Hoeveel bewijs is er nog nodig?

Voor wie nog niet overtuigd is, haal ik het recente geweld in Egypte maar eens aan. Ik heb vernomen dat daar vorig jaar dozen vol afgedankte consoles naar toe zijn gegaan.  Daarvoor was Egypte het toonbeeld van rust en vrede. Maar nu? Iedereen moet worden gewaarschuwd voor dit verschrikkelijke gevaar wat op de loer ligt. Ik ben nu research aan het doen omtrent de Eerste en Tweede Wereld Oorlog en de Franse revolutie. Als je hoort hoe ze toen tekeer zijn gegaan, moeten daar wel containers vol games naar toe zijn versleept.

Vroeger @ Female-Gamers.nl

"Vroeger was alles beter". Altijd wel iemand die daarover begint. Vroeger, toen het eten nog gekookt werd in boter. Toen we nog tafeltjes en jaartallen uit ons hoofd moesten knallen. Toen je muziek nog opnam op zaterdagmiddag met een cassettebandje. Als er iemand begint over dat vroeger alles beter was, reageert mijn broer steevast met de aanvulling: "Ja, behalve de games."

En hij heeft gelijk. Er is meer op de markt gekomen dan alleen platformers. En vervolgens is in de 3D wereld de gameplay verbeterd. Nu speel ik veel meer spellen uit dan vroeger. En ze zien er beter uit, hebben uitgewerkte verhaallijnen en een geloofwaardige voicecast. Ik speel spellen waar ik vijftien jaar geleden niet van durfde dromen, waar niemand van durfde dromen. God of War, Skylanders, The Last of Us, ik ben blij dat ik het meemaak.

Toch zit er ook een andere kant aan het hele verhaal. Soms heb ik een nostalgie opwelling, waarin ik niets liever doe dan oude games spelen. Ik kan echt genieten van een ouderwets partijtje Super Mario Bros, Phantasmagoria en voor de echte koningen der retro onder ons Ladybug (CBS-systeem). De pixels doen pijn aan mijn ogen. En het aantal keer afgaan is slecht voor mijn zelfvertrouwen. En toch voelt het fijn en vertrouwd. Het neemt me mee naar herinneringen. Met mijn broers gamen, in onze kinderjaren. Toen eten nog gekookt werd in boter. Toen we nog tafeltjes en jaartallen uit ons hoofd moesten knallen. Toen je muziek nog opnam op zaterdagmiddag met een cassettebandje. Ja, vroeger...