"Als men in geldnood komt, is er een
wezenlijk verschil tussen mannen en vrouwen. Vrouwen gaan manieren verzinnen om
te bezuinigen. Mannen gaan manieren verzinnen om meer inkomen te
genereren."
Dit is de uitkomst van een onderzoek naar
hoe mensen omgaan met de crisis. Ik las erover in een tijdschrift. Niet alles
wat ergens staat geschreven is waar. Maar ik vind het een interessante
gedachte. En nog veel erger, volgens mij is het waar. Iedereen heeft vroeg of
laat op praktische wijze geleerd dat je geld helaas maar een keer uit kunt
geven. Ik leerde het toen ik op kamers zat en studeerde. Er zaten weken tussen,
waarin ik van 10 gulden rond moest komen. Mijn vader heeft dit achteraf te
horen gekregen. Hij was boos dat ik dat destijds niet tegen hem gezegd heb. Dan
had hij me kunnen helpen. Maar dat wilde ik toen niet en nu nog steeds niet. Ik
wil mijn eigen boontjes kunnen doppen en betalen.
In die tijd ging ik (vrouw) inderdaad
bezuinigen. Wat is overbodig en kan ik schrappen. Het betekende meestal dat ik
besloot een feestje of avondje stappen over te slaan. Mijn boodschappen
bestonden uit de B t/m Z merken. En ik had een bijbaan. Mijn toenmalige
verkering (man) had ook een bijbaan. Maar hij weigerde de feestjes, de
merkkleding en de stapavonden op te geven. Dus wat deed hij? Hij nam er nog een
baantje bij. Ik vroeg me bij hem ook niet af waar hij het geld vandaan haalde.
Wel waar hij de tijd en energie vandaan haalde.
Misschien is dat de kern. Mannen denken
echt in oplossingen. Dit is het probleem, dat is de oplossing. Dus zo gaan we
het doen. Vrouwen kunnen weer 10 nieuwe problemen bedenken, die zouden kunnen
ontstaan door die oplossing. Mannen zijn dus daadwerkelijk in staat om
financiƫle problemen goed op te lossen. Of is dit juist hoe de financiƫle
crisis is ontstaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten