Ik speel graag spelletjes. Vroeger waren er bordgames, gezelschapsspellen. Deed niemand moeilijk over. Van een potje monopoly raakte niemand in paniek. Vervolgens zorgde ontwikkelaars en nieuwe techniek ervoor dat we op computers konden gamen. Monopoly, Patiënce, Catan, we kunnen ze nu allemaal op de computer spelen. Ik zie twee bijkomende voordelen, het opbouwen en weer opruimen van een spel kost veel minder tijd. En als niemand zin heeft om een spelletje te doen, is er altijd de pc waartegen je kunt spelen. Een ideale oplossing voor mij, want ik wil heel vaak een spelletje spelen. Bij alleen puzzel en gezelschapsspelletjes is het niet gebleven. Ik beleef sinds de opkomst van adventuregames de meest fantastische avonturen, bezoek allerlei landen en als ik een keer domme dingen doe, kan ik het gewoon nog eens overdoen.
Toen ik 10 jaar was kregen we een cbs-spelsysteem. Die was hier al voor de dinosaurussen. Ik werd nog wel eens nijdig als ik afging en smeet met de controller. Mijn moeder kwam binnen en legde me heel duidelijk uit: “Diaan, het is een spel. En als je nog één keer met die controller gooit, gaat ie de deur uit. Ik koop geen spullen om ze door jou te laten slopen.” De boodschap is duidelijk. Het is een spel, niet het einde van de wereld. En als je daar niet mee kan omgaan, ga je maar wat anders doen.
Gamen is de laatste tijd regelmatig in het nieuws. Vooral negatief, valt mij op. De schutter in Alphen aan de Rijn speelde computerspellen. Toen Pim Fortuin vermoord werd, dacht ik: “Laat het alsjeblieft geen allochtoon zijn.” En nu denk ik steeds vaker “Laat het alsjeblieft geen gamer zijn.” Want dan wordt acuut het hele arsenaal aan onderzoeken naar agressie, geweld en gamen weer opengetrokken.
En er worden mij steeds meer vragen gesteld. Vorig jaar is er een gamer gestorven, omdat hij al een paar dagen aan een spel bezig was. Hij vergat te eten. En nu vragen mensen mij, aangezien ik nog steeds graag een spelletje speel, of ik dat ook doe. Nee, natuurlijk niet. Als je in een vroeg stadium uitleg krijgt over hoe je normaal met zaken omgaat, het verschil tussen fantasie en realiteit, kun je in het leven goed omgaan met tegenslagen. Ik geloof dat dat opvoeden heet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten