Mike is een jongen van 10 uit een gezin in Nederland. Zijn ouders werken allebei zodat hij en zijn zusje van alle gemakken kunnen worden voorzien. Ze worden niet verwend, maar zijn zeker niet arm. Maar de papa en mama van Mike staan voor moeilijke keuzes. De afgelopen jaren zijn ze wel erg onvoorzichtig met hun geld omgesprongen. Samen bekijken ze hun inkomens en uitgaven. Ze moeten beslissen waarop ze gaan bezuinigen. Eén ding staat vast; ze komen niet aan het geld wat bestemd is voor hun kinderen.
Ons kabinet pakt dat toch beter aan. Het is natuurlijk veel slimmer om eerst te bekijken wat er bij anderen te halen valt. Dat scheelt jezelf een reisje naar de Bahamas. “We gaan het met z’n allen dragen.” Persoonlijk vind ik het een mooie slogan. Het draagt echt bij aan ons nationalistisch gevoel. Ik zou er voor Koninginnedag T-shirtjes van laten drukken. Op belastingdienstblauwe stof. En op de achterkant zet je dan; “Wij betalen ons blauw.”
Ik vind wel dat we die shirtjes dan gewoon op z’n Hollands gratis moeten krijgen. Als ik het declaratiegedrag van ons kabinet goed begrepen heb, denk ik dat we al betalen voor het ontwikkelen van deze shirts. En twee keer betalen voor hetzelfde voorwerp, dat is wel erg gek. We vinden veel goed, maar dat gaat ver. We komen niet in opstand als een minister een tv-kastje van bijna duizend euro koopt en ‘m daarna nog laat overspuiten in een andere kleur voor nog eens vijfhonderd euro. Op advies van zijn Feng Shui goeroe en op kosten van de staat. Maar ons dubbel laten betalen voor een T-shirt, dat gaat niet door. We hebben nog wel zoiets als oer-Hollandse principes. Geld mag rollen, maar wij bepalen nog altijd de route. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten