Daar zit ik dan. Op een ietwat ongemakkelijke stoel, bekertje water voor me en ik merk dat mijn handen toch al weer wat klam beginnen te worden. Een sollicitatie gesprek.
Ik heb in mijn leven al heel wat sollicitatiegesprekken gevoerd. Ik ben als leerkracht begonnen, heb in de horeca gewerkt en ben via het callcenter in het management terecht gekomen. Mijn eerste baan was een bijbaan in een schoenenwinkel. Ik ging op gesprek bij de Dolcis en aan het einde van het gesprek bleek het een functie voor de Schoenenreus te zijn. Voor mij geen probleem, maar ik vond het wel een vreemde situatie. Na het afronden van mijn pabo-opleiding ging ik solliciteren als leerkracht. Op een school kwam ik aan voor het gesprek. Er was vooraf niks specifieks aangegeven, maar toen ik in het kamertje plaatsnam zaten er ineens 7 mensen voor me. Ik sla me daar wel doorheen, maar het is toch prettig zoiets van te voren te weten. Ik vind het al spannend genoeg. De laatste tijd heb ik ook last van spookvacatures. Dat zijn geen enge banen, het zijn banen waarvoor wel wordt geadverteerd en niet blijken te bestaan. Erg irritant.
Ik ben 2 jaar werkzaam geweest als manager bij een energieleverancier. Daar mocht ik aan de andere kant van de sollicitatietafel plaatsnemen. Ik nam me meteen voor om zoveel mogelijk te doen om mensen op hun gemak te stellen. Vooraf aangeven met wie je gesprek hebt, hoe lang het duurt en wat de inhoud van het gesprek gaat zijn.
Ik kan heel kritisch zijn op dingen die andere mensen niet goed doen. Het is ook makkelijk spuien vanaf de zijkant. Maar ik ben blij dat ik in deze situatie van anderen heb geleerd. En er mijn voordeel mee heb gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten