De deur gaat open, alle aanwezigen staan op, beveiligingsmensen zijn alom aanwezig. Je loopt de entree door en je voelt meteen dat alle ogen op je gericht zijn. De verwachtingen zijn gespannen, dit moment draait helemaal om jou. Mensen kennen jou, je bent beroemd! Dit is wat ik wil. Ik wil bekend zijn. Ik wil dat mensen willen luisteren naar wat ik te vertellen heb. En ik heb er hard voor gewerkt, dus ik verdien het ook! Ik heb geld gestoken in het opnemen van een promotiefilm, een netwerk opgebouwd en natuurlijk representatieve kleding gekocht. Je kunt niet in het openbaar verschijnen in je gewone kloffie. De pers is keihard en ik wil natuurlijk niet met slechte foto’s in de bladen verschijnen. Ik ben anders dan anderen, ik ben Anders.
Jarenlang ben ik bezig geweest om te zorgen dat ik gehoord werd. Ik heb ook echt wat te melden. Mijn mooie Noorwegen verkeerd in groot gevaar. En ik ben erachter wat de oorzaak is van al dat gevaar. Ik heb dit keurig vormgegeven in de vorm van een autobiografie, een manifest en een video. Deze zaken heb ik niet alleen op het internet gezet, maar ook verzonden naar duizenden invloedrijke personen. Ik heb uitgelegd hoe het misgaat in onze samenleving. Maar ook dat het nooit te laat is om het tij te keren. En om niet alleen maar van de zijlijn commentaar te leveren heb ik aanbevelingen gedaan. Hoe we de wereld kunnen verbeteren en kunnen verlossen van het kwaad. Maar het werkte allemaal niet. Ik heb niet één reactie gehad op mijn meesterwerk. Toen wist ik dat ik het groter aan moest pakken. Ik ben een eigen zaak begonnen, om groente te telen en te verhandelen. Een groot pluspunt aan deze onderneming is dat ik probleemloos grote hoeveelheden kunstmest kon binnenhalen. Zonder dat iemand daar vragen over stelde. Ik gebruikte die kunstmest om explosieven te maken.
22 juli 2011 werd mijn dag. Ik heb een bomaanslag in Oslo weten te veroorzaken en een bloedbad aangericht op Utøja. Dat was een opoffering die ik graag maakte. Want ik weet dat iedereen die zo’n daad begaat, door de maatschappij als “gek” wordt bestempeld. Het betekent echter ook dat de komende weken de kranten en nieuwsberichten bomvol over mij zullen staan. Mijn manifest, autobiografie en video zullen door iedereen bekeken gaan worden. Eindelijk krijg ik de aandacht waar ik recht op heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten