“Wat een klus! Wat een gedoe, ik zie er nu al tegen op.” Ik volg een gesprek tussen twee vrouwen op het station. Mijn interesse is gewekt, waar gaat dit over? Wat moet zij gaan doen? De marathon rennen, haar vriend tot de orde roepen, op het werk iemand ontslaan? Maar niks van dit alles. Ze gaat verhuizen.
Het is soms ook best een gedoe. Bijvoorbeeld de wasmachine meeverhuizen. 9 Jaar geleden woonde ik in een duplex woning en wel het bovenste gedeelte. Dus met een trap. De heren uit ons gezelschap waren echter al kapot na dat zij de wasmachine uit de badkamer hadden gesleept, over de wastafel heen. Een vriend van ons had een briljant plan uitgedacht om die machine niet ook nog van de trap af te hoeven zeulen. In plaats daarvan konden we de machine beter aan zijn eigen kabel door het raam naar beneden laten zakken! “Matrasje eronder, komt helemaal goed,” zo beëindigde hij z’n uitleg. Ik heb het toch maar uit z’n hoofd gepraat.
In 2003 ben ik voor één jaar naar Diemen verhuisd. Toen ik weer wegging uit Diemen, was de verhuizing memorabel. Ten eerste, omdat ik die keer nog ingepakte dozen tegenkwam. Die konden meteen de stort op. Ten tweede, omdat ik door vrienden en familie een jaar geleden was afgeleverd in Diemen en nu door dezelfde groep lieverds weer werd opgehaald. Daar hebben we een weekend de tijd voorgenomen. Stappen, films kijken, lekker eten en drinken. Tot diep in de nacht hebben we gepraat, gelachen en maffe spelletjes gedaan. En dat ze daarna mij en mijn spullen weer mee terug namen, vond ik zo’n mooie symboliek. Verhuizen, makkelijker kun je het niet maken, wel leuker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten